"What fault is it of mine that I was born into this world?" – A deep analysis of a painting by Shefqet Avdush Emini
In this powerful and emotionally devastating work by the internationally renowned artist Shefqet Avdush Emini, we are faced with a portrait that is not merely a human face, but a silent scream that pierces through the boundaries of language, borders, and time. Its title – a haunting question: “What fault is it of mine that I was born into this world?” – confronts us with a painful reality, lived by countless voiceless people across the margins of society, history, and human consciousness.
The portrait as a metaphor for wounded existence
This painting’s central figure is constructed with fierce brushstrokes, layers of conflicting colors, and a facial structure that rejects perfection or clarity. This is not a face in the traditional sense—it is an expression of the soul, a psychogram emerging from the currents of emotional chaos. The face seems to be in a perpetual process of disintegration and reconstruction—like life itself: wounded, unstable, yet with an inner light refusing to be extinguished.
The eyes are dark, yet not empty. They are filled with unspoken questions and long-silenced pain. The surrounding colors—deep blue, green, and red—are not decorative, but emotional substances: melancholy, anger, fractured hope, and a raw instinct of survival rising from ruins.
The colors as voices of a tormented spirit
The red that sweeps across the lips and around the face is not merely the color of vitality—it is wound, blood, a noise that won’t quiet. The green that flows into the neck and body binds the figure to the harsh material world, a world where the spirit has been flung without consent. The white appearing on the forehead and cheeks is not a beacon of hope, but rather a bleached void of drained life, the result of exhaustion, of a world that has turned its back.
This portrait is not anonymous, even if it doesn’t depict a specific person. It represents all those born into poverty, war, violence, and exclusion. It is the face of all humanity’s marginalized—the silent women, the forgotten children, the hopeless youth—those who ask themselves and the world the most existential of questions.
A philosophical cry against the injustice of birth
The title itself is tragic poetry: “What fault is it of mine that I was born into this world?”—a question that seeks no answer, but shakes the foundations of conscience. It is not only a personal lament, but a clear accusation against the world’s unjust structures: oppressive states, marginalizing societies, abusive family norms, judgmental religion, and an economic system that disregards human life for profit.
What Emini has crafted here is not just visual art—it is philosophical and ethical art. He gives voice to fundamental existential questions: Did we choose to be born? Are we to blame for the circumstances we enter? And most of all, does this world deserve us if it refuses to honor even the most basic human dignity?
Expressionist brushstrokes and emotional explosion
Emini’s expressionist style shines brilliantly in this work. There is no clean line, no fixed contour. There is internal tension driven by bold, spontaneous brushwork—a storm of emotion reflecting the shattered soul of the subject. The use of material feels intuitive but is in fact highly intelligent: not chaos, but mastery guiding emotion toward meaning.
Here, Shefqet Avdush Emini’s art is a revolt—not only against social injustice, but against the indifference that humanity has built toward suffering. He forces us to stop, to look, and to ask: "And I—what have I done for those who never chose to be victims?"
A painting that cannot be forgotten
"What fault is it of mine that I was born into this world?" is far more than a painting. It is a human manifesto, a testament to universal pain, a deep reflection on existence, morality, and society.
Through this painting, Shefqet Avdush Emini shows us that art is not a luxury for elite galleries, but a vital need to speak the truth, to not forget the invisible, silent human being.
And we, as viewers, are no longer the same after experiencing this visual journey. We are shaken, stirred—but above all, we are reminded that perhaps through art, we may better understand ourselves and one another.
DUTCH
"Wat is mijn schuld dat ik in deze wereld ben geboren?" – Een diepgaande analyse van een schilderij van Shefqet Avdush Emini
In dit krachtige en emotioneel verpletterende werk van de internationaal gerenommeerde kunstenaar Shefqet Avdush Emini, staan we oog in oog met een portret dat geen gewone menselijke gelaatstrek is, maar een stille schreeuw die door grenzen van taal, tijd en natie snijdt. De titel – een huiveringwekkende vraag: “Wat is mijn schuld dat ik in deze wereld ben geboren?” – confronteert ons met een pijnlijke realiteit, beleefd door miljoenen stemlozen aan de randen van de samenleving, de geschiedenis en het menselijk geweten.
Het portret als metafoor voor een gekwetst bestaan
De centrale figuur is opgebouwd uit felle penseelstreken, tegenstrijdige kleurvlakken en een gezichtsstructuur die elke vorm van perfectie of helderheid afwijst. Dit is geen gezicht in traditionele zin – het is een expressie van de ziel, een psychogram die oprijst uit emotionele chaos. Het gezicht lijkt voortdurend te desintegreren en zich opnieuw op te bouwen – net als het leven zelf: gewond, instabiel, maar met een innerlijk licht dat weigert te doven.
De ogen zijn donker, maar niet leeg. Ze zitten vol onuitgesproken vragen, stiltes verzameld over jaren heen. De kleuren rondom – diepblauw, groen, rood – zijn geen decoratie, maar de verpersoonlijking van emoties: weemoed, woede, gefragmenteerde hoop, en een rauwe overlevingskracht die uit puin herrijst.
De kleuren als stemmen van een gekwelde geest
Het rood rond de lippen en het gezicht symboliseert niet alleen leven, maar ook wonden, bloed, en een lawaai dat niet wil zwijgen. Het groen langs hals en lichaam verbindt het figuur met de harde materiële wereld, waarin de ziel zonder toestemming is geworpen. Het wit op het voorhoofd en de wangen is geen teken van hoop, maar een kille leegte, de verbleekte restanten van een uitgeput leven in een kille wereld.
Dit portret is niet anoniem, ook al stelt het geen specifiek persoon voor. Het staat voor al wie is geboren in armoede, oorlog, geweld of uitsluiting. Het is het gezicht van de gemarginaliseerde mensheid – van stille vrouwen, vergeten kinderen, en jongeren zonder hoop – zij die zichzelf en de wereld de meest existentiële vragen stellen.
Een filosofische schreeuw tegen het onrecht van het bestaan
De titel zelf is een tragisch gedicht: “Wat is mijn schuld dat ik in deze wereld ben geboren?” – een vraag die geen antwoord verlangt, maar gewetens opschudt. Het is niet enkel een persoonlijke klacht, maar een klare aanklacht tegen de onrechtvaardige structuren van de wereld: onderdrukkende staten, uitsluitende samenlevingen, schadelijke gezinsstructuren, veroordelende religies, en een economisch systeem dat het menselijk leven negeert voor winst.
Wat Emini hier creëert is niet alleen visuele kunst – het is filosofische en ethische kunst. Hij geeft stem aan fundamentele existentiële vragen: Hebben wij gekozen om geboren te worden? Zijn wij verantwoordelijk voor de omstandigheden waarin we terechtkomen? En vooral: verdient deze wereld ons, als ze weigert onze waardigheid te erkennen?
Expressionistische penseelvoering en emotionele explosie
Emini’s expressionistische stijl bereikt hier een hoogtepunt. Geen vaste lijnen, geen afgebakende contouren – alleen innerlijke spanning, voortgestuwd door spontane, krachtige penseelstreken: een storm van emoties die de verbrijzelde ziel van de figuur weerspiegelt. Het materiaalgebruik lijkt intuïtief, maar is in wezen bijzonder doordacht – geen chaos, maar beheersing die betekenis schept.
Shefqet Avdush Emini’s kunst is hier een opstand – niet enkel tegen sociale onrechtvaardigheid, maar tegen de onverschilligheid die wij als mensheid ontwikkeld hebben tegenover lijden. Hij dwingt ons om stil te staan, te kijken, en ons af te vragen: “En ik – wat heb ik gedaan voor zij die nooit kozen om slachtoffer te zijn?”
Een schilderij dat je niet vergeet
"Wat is mijn schuld dat ik in deze wereld ben geboren?" is veel meer dan een schilderij. Het is een menselijk manifest, een getuigenis van universele pijn, een diepe reflectie over bestaan, moraal en maatschappij.
Door middel van dit werk laat Shefqet Avdush Emini ons zien dat kunst geen luxe is voor elitaire galeries, maar een essentiële noodzaak om de waarheid te spreken, om de onzichtbare mens niet te vergeten.
En wij, als toeschouwers, keren niet onveranderd terug van deze visuele ervaring. We zijn geschokt, geraakt – maar vooral: we zijn herinnerd aan het feit dat we misschien juist via kunst elkaar beter kunnen begrijpen.
